Automutilatie

Vandaag een stukje over automutilatie. Wat is dat? En waarom schrijf ik erover?
Eerst even een stukje informatie over automutilatie.

Automutilatie is niets anders dan het beschadigen van jezelf. Dit kan in ernst erg varieren. Meestal is automutilatie een syndroom van een psychiatrische aandoening, maar dit is niet altijd zo.
De ernst varieert van nauwelijks bemerkbaar (bijvoorbeeld zich de huid openkrabben bij jeuk) tot gedrag dat leidt tot doofheid, blindheid, amputatie van hele ledematen of de dood. Zelfdoding is nadrukkelijk geen doel bij automutilatie.
In Japan is rituele automutilatie een traditie onder de Yakuza als ze hun commandant/bendeleider hebben teleurgesteld. Om hun excuses aan te bieden voor hun gemaakte fout, snijden ze zelf met een mes het bovenste deel van hun pink af en bieden dat aan hun meerdere aan. Wanneer ze nog een keer een fout maken, moeten ze dit bekopen met hun leven.

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand automutileert:

zichzelf willen straffen;
het kwijt raken van spanningen;
het omzetten van geestelijke pijn naar lichamelijke pijn;
om gevoelens te uiten die niet op een andere manier geuit kunnen worden;



Waarom schrijf ik hierover?
Zelf heb ik ook een periode in mijn leven gehad dat ik dit deed. En nee, toen ging het niet goed met me. Gelukkig ben ik er nu al meer dan een jaar mee gestopt en daar ben ik erg trots op. Om deze periode echt af te sluiten heb ik een lelijk litteken weg laten halen bij de huisarts. Zoals je kunt zien op de foto was het niet een groot litteken maar doordat het echt op mijn huid lag vond ik deze heel hinderlijk.

Een na foto kan ik nog niet posten. De hechtingen zijn er net uit en het is nog helemaal blauw. Maar neem maar van mij aan dat het resultaat nu al beter is dan dit litteken.

Ik hoop dat jullie het interessant vonden om hier iets over te lezen. Mochten er nog vragen zijn of opmerkingen stel ze gerust, dan zal ik ze zo goed mogelijk proberen te antwoorden.